အောင်မြတ်သာနှင့်မှော်နက်ရှင်
” အောင်မြတ်သာနှင့်မှော်နက်ရှင် ” ********************* ” အောင်ပြီကွ– အောင်မြင်ခဲ့ပြီ– ဟားဟားဟား– ဒီနယ်တစ်ခွင်– ငါ့ကိုယှဉ်နိုင်သူရှိပါ့မလား အဟီးအဟီ; ဟက်ဟက်” ညသန်းခေါင် ထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံနက်ကြီးကို ကျွန်းလှမြို့အနောက်ပိုင်းမှာနေတဲ့သူတွေအကုန်ကြားလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအသံက ဘယ်ကနေထွက်လာတာလဲ၊ ဘယ်သူအော်တဲ့အသံလဲဆိုတာတော့ အတိအကျမသိခဲ့ရပေ။ အချို့က ရွှေညောင်ပင်ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းထဲကနေထွက်လာတယ်လို့ပြောကြသလို၊ အချို့ကျတော့လဲ ဘာဘူတိုက်ပျက်ထဲကနေထွက်လာတဲ့အသံလို့ပြောခဲ့ကြပေမယ့် ဘယ်သူမှသွားမကြည့်ရဲခဲ့ကြဘူး။ ” ဆရာတွေပြေး ညောင်ပင်ဘေး၊ ဆရာတွေရူး ဘာဘူဘီလူး”ဆိုတဲ့စကားကလဲ ကျွန်းလှမြို့မှာရှိတဲ့သူတိုင်းရွတ်ဆိုခဲ့ဖူးတယ်။ ရွှေညောင်ပင်ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာက ကုန်းဘောင်နောက်ဆုံးမင်းဆက်လက်ထက်ထဲက အခိုင်အမာတည်ရှိခဲ့ပြီး ကိုလိုနီနယ်ချဲ့ခေတ်မှာတော့ ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးလေးပါးဆက်တိုက်ပျံလွန်တော်မူရာကနေ စပြီးဘယ်သူမှမနေရဲတဲ့ထိ အခြောက်အလှန့်တွေကြမ်းလာခဲ့တယ်။ စွမ်းပေ့ထက်ပေ့ဆရာတွေကိုယ်တိုင် ဆေးလွယ်အိတ်မနိုင် ပုဆိုးမနိုင်ပဲပြေးခဲ့ရတဲ့ ရွှေညောင်ပင်ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းထဲမှာတော့ ရှေးဟောင်းလက်ရာအုတ်ကျောင်းကြီးတွေက ခြုံနွယ်ပိတ်ပေါင်းတွေကြားထဲမှာ တစ္ဆေတစ်ကောင်ငုတ်တုပ်ထိုင်နေသလို ချောက်ချားဖွယ်ကောင်းစေခဲ့တယ်။ အလားတူ စိန်သူဌေးဘာဘူကုလားတစ်ယောက်ပိုင်တဲ့တိုက်ပျက်ကြီးကလဲ မြိုခံတွေကို အနားပင်မကပ်ရဲအောင် ခြောက်လှန့်နေခဲ့တယ်။ အင်္ဂလိပ်ခေတ်မှာ ဓါးမြတွေသတ်လို့သေခဲ့တဲ့ ဘာဘူကြီးက မကျွတ်လွတ်ပဲ … Read more