ပျောက်ဆုံးနေသော ကိုရင်ငယ်

” ပျောက်ဆုံးနေသော ကိုရင်ငယ် ” +++++++++ တောက်တဲ့ကျေးရွာ – နံနက်ခင်း နေခြည်ဖြာဆင်းစအချိန်—။ ဆွမ်းခံ၀င်လာခဲ့ကြသည့် ရွာဦးကျောင်းဆီက ရဟန်တို့နဲ့အတူ ကလေးငယ်တစ်ယောက် လိုက်ပါလာခဲ့တယ်။ ကလေးငယ်ရဲ့ ပုံသဏ္ဍာန်က မျက်နှာလေး ညှိုးငယ်နေပြီး လက်မှာလည်း အ၀တ်ထုပ်ကလေးတစ်ခုကို ကိုင်စွဲထားလို့ရယ်။ ” ဖိုးပိန်—တို့ကျောင်းကို ရောက်ရင် မင်း နေပျော်သွားမှာပါကွာ။ ဘာမှ မစိုးရိမ်နဲ့ သိလား။ ငါတို့ ရှိတယ်—” ဆွမ်းချိုင့်ကို ဆွဲကိုင်သည့် ငယ်ရွယ်သူ ကိုရင်တစ်ပါးက ကလေးငယ်ကို အားပေးတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ကလေးငယ်ကတော့ အခုထိ ပျော်ရွှင်ဟန်မပြသေးဘူး။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သူတို့တတွေ ကျောင်းဆီကို ပြန်ရောက်ခဲ့ကြပြီးနောက် ကလေးငယ်ကို ကျောင်းထိုင်က တွေ့ဆုံပြီး အကျိုးအကြောင်း မေးမြန်းပြီးတဲ့နောက် သူတို့ရဲ့ ရွာဦးကျောင်းဆီမှာ ဘုန်းကြီးကျောင်းသား အဖြစ်နဲ့ နေခဲ့ဖို့ … Read more

နှစ်တစ်ရာကျိန်စာ

“နှစ်တစ်ရာကျိန်စာ”(စ/ဆုံး) ——————————— ဒီနေ့သုံးဖန်လှရွာ တွင် ဘုရားတည်ရန်ပန္နက်ချမည်။ ကာလသားများမှာမြေတူးမြေသယ်သကဲ့သို့ ကျေးရွာသူပျိုဖြူကာလသမီးများကလည်းတစ်တပ်တစ်အား တစ်ဖက်တစ်လှမ်းမှကူညီအားဖြည့်ကြသည်။ ထိုအထဲတွင် သူကြီးဦးငွေဆောင် ကအတက်ကြွဆုံး။ ဒီရွာကြီးက ရှေးအရင်တည်းကရှိခဲ့သောရွာကြီးဟုလူတိုင်းကပြောကြသည်။ ရွာနဲ့ပတ်သက်၍လည်းတစ်ထောက်တစ်ညပုံပြင်တွေအများကြီးရှိသည်။ ဦးငွေဆောင်မှာ အသက်ငါးဆယ်နားနီးသော်လည်း အသားဖြူဖြူအရပ်မြင့်မြင့်နှင့်ခန့်တုန်းသန့်တုန်းလူပျိုကြီးဆိုလည်းမမှားပေ။ မစွံလို့လူပျိုကြီးဖြစ်နေတာတော့မဟုတ်ပေ။ စွံတော့စွံသည်။တစ်ဦးတည်းသောသားမို့ သူကိုတိုင်ကစိတ်မပါသည့်တိုင် မိဘစကားနားထောင်ကာ အိမ်ထောင်ပြုရန်အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားဖူးသည်။ ဒါပေမယ့် သူနှင့်ပတ်သက်သမျှသော သူတို့သမီးလောင်းများမှာ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့်သေဆုံးသူတွေနှင့် တစ်ချို့ဆိုရူးသွားကြသည်။ နောက်တော့သူကလူကြမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ဘယ်သမီးရှင်မှ မစပ်ဟပ်ရဲတော့ပေ။ ဦးငွေဆောင်ဧ။်မိဘဖြစ်သူ ဦးငွေရှင်နှင့် ဒေါ်ခင်ဆောင်းတို့မှာ ပစ္စည်းဉစ္စာလည်းကုံလုံ သားချောသားလှတစ်ယောက်မွေးထားပါသော်လည်း သားဖြစ်သူ၏အတိတ်ကံကြောင့် ရှေ့ရေးမလှမှာကိုရတက်မအေးရှာပဲ သားစိတ်နှင့်ပင်ရှေ့ဆက်နောက်ဆက်ကွယ်လွန်သွားကြသည်။ ခုတော့ဦးငွေဆောင်မှာသူ၏တပည့်လေးများနှင့်နေထိုင်လေသည်။ လွန်ခဲ့သော သုံးလခန့်က ဦးငွေဆောင်၏နေအိမ်သို့ သူတော်စင်တစ်ပါးရောက်လာခဲ့သည်။ သူတော်စင်ကြှီးမှာ မုတ်ဆိတ်ကျင်စွယ်တွေနှင့် အသက်ရွယ်ကြီးရင့်လှသောပုံစံရှိသော်လည်း စူးရှတောက်ပသောမျက်ဝန်းနှင့် ဖျတ်လတ်သောအမူရာက သူတော်စင်ကြီး၏သီလနှင့်သမာဓိကိုဖော်ပြနေလေသည်။ သူတော်စင်ကြီးက သူ့ဘဝအတိတ်ကံနှင့်ပတ်သက်၍ တစ်စွန်းတစ်စဟောကြားလာခဲ့သည်။ “”လူလေးအနေနဲ့ အခုဘဝမမဟုတ်ဘူး အရင့်အရင် … Read more

အငှား ခန္ဓာ

* အငှား ခန္ဓာ * (စ/ဆုံး) ——————— ” သြကာသ —– သြကာသ —– သြကာသ —– ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မနောကံ၊ သဗ္ဗ ——— ” ဦးကျော့သာ – ဦးကျော့သာ – ရှင် ထွက်ခဲ့စမ်း” နံနက်စောစော ဘုရားရှိခိုးနေတုန်း ထွက်ပေါ်လာသော အသံကြောင့် ချစ်ဦးတစ်ယောက် စိတ်ထဲ ထင့်ကနဲ ဖြစ်သွား၏။ ” မနက်စောစော မင်္ဂလာရှိတဲ့အချိန်မှာ အသံဆိုး အသံပျက်ကြီးနဲ့ ဘယ်သူက ခြံရှေ့လာအော်နေရတာတုန်း ” ချစ်ဦး ဘုရား ဦးချပြီး အိမ်အောက်ဆင်းလာခဲ့၏။ သူ့ထက်အရင် ခြံရှေ့ရောက်နေသူက သူ၏ မိခင် ဒေါ်မချစ်။ ချစ်ဦး လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အော်နေတဲ့သူက အရပ်ထဲက ဒေါ်လုံးမ … Read more

ပျောက်ဆုံးနေသော ကိုရင်ငယ်

” ပျောက်ဆုံးနေသော ကိုရင်ငယ် ” +++++++++ တောက်တဲ့ကျေးရွာ – နံနက်ခင်း နေခြည်ဖြာဆင်းစအချိန်—။ ဆွမ်းခံ၀င်လာခဲ့ကြသည့် ရွာဦးကျောင်းဆီက ရဟန်တို့နဲ့အတူ ကလေးငယ်တစ်ယောက် လိုက်ပါလာခဲ့တယ်။ ကလေးငယ်ရဲ့ ပုံသဏ္ဍာန်က မျက်နှာလေး ညှိုးငယ်နေပြီး လက်မှာလည်း အ၀တ်ထုပ်ကလေးတစ်ခုကို ကိုင်စွဲထားလို့ရယ်။ ” ဖိုးပိန်—တို့ကျောင်းကို ရောက်ရင် မင်း နေပျော်သွားမှာပါကွာ။ ဘာမှ မစိုးရိမ်နဲ့ သိလား။ ငါတို့ ရှိတယ်—” ဆွမ်းချိုင့်ကို ဆွဲကိုင်သည့် ငယ်ရွယ်သူ ကိုရင်တစ်ပါးက ကလေးငယ်ကို အားပေးတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ကလေးငယ်ကတော့ အခုထိ ပျော်ရွှင်ဟန်မပြသေးဘူး။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သူတို့တတွေ ကျောင်းဆီကို ပြန်ရောက်ခဲ့ကြပြီးနောက် ကလေးငယ်ကို ကျောင်းထိုင်က တွေ့ဆုံပြီး အကျိုးအကြောင်း မေးမြန်းပြီးတဲ့နောက် သူတို့ရဲ့ ရွာဦးကျောင်းဆီမှာ ဘုန်းကြီးကျောင်းသား အဖြစ်နဲ့ နေခဲ့ဖို့ … Read more